Tarekat Naqsyabandiyah

Ḍâri Wikipèḍia bhâsa Madhurâ, lombhung pangataowan mardhika

Tarekat Naqsyabandiyah (bhâsa Persia:نقشبندی) iyâ arèya tarèkat otama ḍâri ajhârân tasawuf sunni. Nyamana meḍḍhâl ḍâri Bahaudin al-Bukhari an-Naqsyabandi. Bânnya’ ru-ghuru Naqsyabandiyah sè ghâris katoronana sampè’ ḍâ’ Nabbhi Muhammad ḍâri Abu Bakar bân Ali bin Abi Thalib.[1][2][3][4][5]Karana toronan ganda panèka lèbât Ali bân Abu Bakar lèbât Imam Jafar ash-Shadiq, tarèkat panèka jhughân èkennal mènangka konvergensi ḍuwâ’ samudra otabâ sosonan Sufi Jafar ash-Sadiq.[6]

Sajhârâ[beccè' | beccè' sombher]

Praktèk du'a sè tennang è tarèkat Naqsyabandiyah èghâbây sareng Yusuf Hamdan bân Abdul Khaliq Ghajadwani neng abad 12.[7] Pas èsanglè’aghi sarèng Bahaudin al-Bukhari an-Naqsyabandi neng abad 14, tor ènobataghi ḍhâḍḍhi nyama tarèkat kasebbhut. Nyama kasebbhut kèngèng èartèaghi mènangka “sè ngokèr (ḍâri atè)”, “sè aghâbây rumus”, “panganyar rumus”, “sè aghâbây ghâmbhâr”, otabâ “sè ahubungan kalabân tokang ghâmbhâr”. Jhâlân panèka kadhâng èsebbhut kalabân “jhâlân sufi sè aghung” bân “jhâlân rantay mas”.

Saampona rowa, nyama cangka otabâ sub-tarekat ètambhâi:

  • ḍâri ‘Ubeydullah Ahrar sampè’ Imam Rabbani, èsebbhut “Naqsyabandiyah-Ahrariyya”;
  • ḍâri Imam Rabbani sampè’ Syamsuddn Mazhar “Naqsabandiyah-Mujaddadiyya”;
  • ḍâri Syamsuddn Mazhar ka Khalid al-Baghdadi “Naqsabandiyah-Mujaddadiyah Kholidiyah”;
  • ḍâri Mawlana Khâlid bân saterrosè “Naqsyabandiyah-Kholidiyah”;[8]

Asia Lao'[beccè' | beccè' sombher]

Tarèkat Naqsyabandiyah ḍhâḍḍhi pangaro ḍâlem kaodi’an Inḍo-Muslim bân saabit duwâ’ abad iyâ arèya tarèkat spiritual otama è ana’ benuwa India. Baqi Billah èangghep nyambi tarèkat ka India neng ahèr abad 16. Baqi bhâbbhâr è Kabul bân rajâ è Kabul bân Samarkand, sè ka’dimma dhibi’na ahubungan kalabân tarèkat Naqsyabandiyah lèbât Khawaja Amkangi.[9]

Nalèka ḍâtèng ka India, dhibi’na nyoba’ nyebbarraghi pangataoânna tentang tarèkat, angèng sèdhâ tello taon samarèna.[10] Morèddhâ Ahmad Sirhindi (sè nerrosaghi samarèna). Pas dhibi’na èkennal mènangka Mujaddad-i-Thani. Lèbât Ahmad, tarèkat panèka ngaollè popularitas ḍâlèm bâkto sèngkat. Syah Waliullah Dehlawi iyâ arèya anggota tarèkat neng abad 18.[10]

Sombher[beccè' | beccè' sombher]

  1. Milani, M.; Possamai, A.; Wajdi, F. (2017). "Branding of Spiritual Authenticity and Nationalism in Transnational Sufism". Dalam Michel, P.; Possamai, A.; Turner, B. Religions, Nations, and Transnationalism in Multiple Modernities. Palgrave Macmillan. hlm. 197-220. doi:10.1057/978-1-137-58011-5_10. ISBN 978-1-137-59238-5.
  2. Reimer, D. (1913). Die Welt des Islams Zeitschrift der Deutschen Gesellschaft für Islamkunde. Deutsche Gesellschaft für Islamkunde. hlm. 191.
  3. Zelkina, Anna (2000). Quest for God and Freedom: Sufi Responses to the Russian Advance in the North Caucasus. C. Hurst & Co. Publishers. hlm. 77. ISBN 9781850653844. Excerpt from note 11: "There are some Naqshbandi branches which trace their silsila through Ali ibn Abi Taleb." See Algar, 1972, pp. 191-3; al-Khani, 1308. pg 6
  4. Kugle, Scott Alan (2007). Sufis & saints' bodies: Mysticism, Corporeality and Sacred Power in Islam. University of North Carolina Press. hlm. 143. ISBN 978-0-8078-5789-2. èarsipaghi ḍâri aslina. aksès 2023-04-02.
  5. Kabbani, Muhammad Hisham (2004). Classical Islam and the Naqshbandi Sufi Tradition. Islamic Supreme Council of America. hlm. 557. ISBN 1-930409-23-0.
  6. Ziad, Waleed (2018). "From Yarkand to Sindh via Kabul: The Rise of Naqshbandi-Mujaddidi Sufi Networks in the Eighteenth and Nineteenth Centuries". The Persianate World: Rethinking a Shared Sphere. Brill. hlm. 165. doi:10.1163/9789004387287_007. ISBN 9789004387287.
  7. Trimingham, J. Spencer (1998). "The Chief Tariqa Lines". The Sufi Orders in Islam. Oxford University Press. hlm. 31. ISBN 9780198028239.
  8. Eraydın, Selçuk (2001). Tasavvuf ve Tarikatlar (bhâsa Turki). Marmara Üniversitesi Ilahiyat Vakfi Yayinlari. hlm. 434. ISBN 9789755480503.
  9. Helmi. "Tarekat Naqsyabandiah #4: Penyebaran Tarekat Naqsyabandi Perdana Ke Luar Asia Tengah". Laduni.ID. aksès 2023-04-02.
  10. 10,0 10,1 Haq, Muhammad M. (1985). Some Aspects of the Principle Sufi Orders in India. Islamic Foundation. Bangladesh. hlm. 20.